Οροφοκτησία. Από τη διάταξη του άρθρου 3 παρ.1 του Ν.3741/1929 «περί της ιδιοκτησίας κατ΄ορόφους», ο οποίος εξακολουθεί να ισχύει και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (άρθρο 54 ΑΚ), ο ιδιοκτήτης κάθε ορόφου ή μέρους αυτού έχει όλα τα δικαιώματα που προκύπτουν από την κυριότητα, εφόσον η άσκησή τους δεν παραβλάπτει τα δικαιώματα άλλων ιδιοκτητών και δεν μειώνει την ασφάλεια των ιδιοκτησιών τους και του όλου οικοδομήματος. Από την παραπάνω διάταξη με την οποία γίνεται γνήσια παραπομπή στις γενικές διατάξεις που ρυθμίζουν το περιεχόμενο της κυριότητος και επομένως και στο άρθρο 1000 του Α.Κ., προκύπτει ότι, η εξουσία του κυρίου να αποκλείει ενέργεια άλλου πάνω στη χωριστή ιδιοκτησία του, περιορίζεται κατά το μέτρο που ο αποκλεισμός αναιρεί ή παραβλάπτει τα δικαιώματα των άλλων οροφοκτητών (ΑΠ 1177/1980 Νο13.895, ΕφΑθ 4349/2001 Ελλ Δνση 42.1415, ΕφΑθ 2162/2001 ΕλλΔνση 42.1416). Τέτοια βλάβη στα δικαιώματα άλλου οροφοκτήτη υπάρχει, όταν οι λοιποί οροφοκτήτες αρνούνται να του επιτρέψουν την εμβαδομέτρηση των ιδιοκτησιών τους, προκειμένου να διαπιστώσει αν περιήλθαν σ΄αυτόν οι οριζόντιες ιδιοκτησίες που ορίζονται στην συστατική της οροφοκτησίας πράξη και αναλογούν στο ποσοστό συνιδιοκτησίας του επί του οικοπέδου, οι οποίες έχουν καθορισθεί, βάσει οικοδομικής άδειας, για την ανέγερση της οικοδομής που όμως, δεν υλοποιήθηκε ως είχε, αλλά μετά από πολλές αναθεωρήσεις αυτής, καθ΄όσον συνεπεία της άρνησης αυτής, δεν μπορεί να προσδιορίσει την ύπαρξη, το μέγεθος και την έκταση της αξίωσής του έναντι των λοιπών συνιδιοκτητών, η οποία μπορεί να συνίσταται είτε στη διεκδίκηση μεγαλύτερης επιφάνειας των οριζοντίων ιδιοκτησιών του, είτε σε αποζημίωση, λόγω της μικρότερης επιφάνειας των τελευταίων. Επομένως, στην περίπτωση αυτή, ο αποκλειστικός κύριος είναι υποχρεωμένος να ανεχθεί μέσα στον όροφο ή διαμέρισμά του την εκτέλεση όσων ενεργειών είναι αναγκαίες και χωρίς τις οποίες αναιρείται ή παραβλάπεται το δικαίωμα άλλου οροφοκτήτη, αφού ο τελευταίος, χωρίς τις ενέργειες αυτές δεν μπορεί να ασκήσει τη σχετική αξίωσή του.